மத்திய நிதியமைச்சர் நிர்மலா சீதாராமன் அவர்கள், தொடர்ச்சியாக 7 ஆவது முறையாக நிதிநிலை அறிக்கையை இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு செய்திருக்கிறார்.
இந்த நிதிநிலையறிக்கையில் ஆச்சரியப்படத்தக்க வகையில் பல இடங்களில் வேலைவாய்ப்பு குறித்து குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது. கடந்த காலங்களில் ‘வளர்ச்சி’யை மையப்பொருளாகக் கொண்டே நிதிநிலை அறிக்கைகள் தாக்கல் செய்யப்பட்டு வந்தன என்பதை இங்கு கவனிக்கவேண்டும்.
என்னதான் தாராளமயமாக்கலும் உலகமயமாக்கலும் புதிய வேலை வாய்ப்புகளை உருவாக்குவதுபோலத்தோன்றினாலும் வேலையின்மை ஒரு பெரிய பிரச்சனையாகத்தான் உருவெடுத்துவருகிறது.
அரசு வேலைவாய்ப்பில் காலியிடங்களை நிரப்புவதில் ஏற்படும் தாமதம், தனியாருக்கு அப்பணிகளை ஒப்படைப்பதால் ஏற்படும் வேலை நிரந்தரமின்மை பிரச்சனை, ஓய்வூதியம் இல்லாத சூழலால் கடுமையான முதுமைக்காலத்தை எதிர்கொள்ள வேண்டியிருப்பது ஆகியவை நிலைமையை மேலும் மோசமாக்குகின்றன.
முன்னுதாரண வேலையளிப்பவராக இருக்க வேண்டிய அரசு, பொதுத்துறைகளே வேலைவாய்ப்பு மற்றும் தொழிலாளர் உரிமைசார் சட்டங்கள் விஷயத்தில் பொறுப்பைத் தட்டிக்கழிப்பது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது.
அண்மையில் மத்திய பணியாளர் தேர்வாணையம் கடுமையான குற்றச்சாட்டுக்கு ஆளாகியிருக்கிறது. போலியான சான்றிதழ்களை ஏற்றுக்கொண்டு தேர்வர்களைத்தேர்வு எழுத அனுமதித்தது தொடர்பான குற்றச்சாட்டுகள் அவை.
இதனையடுத்து, யு.பி.எஸ்.சி அமைப்பின் தலைவர் மனோஜ் சோனி, தனது பதவியிலிருந்து தானாக விலகியிருக்கிறார். ஒட்டுமொத்த தேசமே இதில் விக்கித்துப் போயிருக்கிறது.
போட்டித்தேர்வு ஒன்றே வாழ்வாதார வழி என்று நம்பியிருக்கும் இளைஞர்களின் நம்பிக்கையைக் குலைப்பது எளிதாகக் கடந்துபோகிற விஷயமல்ல. எனவே, ஒன்றிய அரசு பணியாளர் தேர்வாணையங்களை சரியான முறையில் வழிநடத்த நடவடிக்கை எடுத்தாகவேண்டும்.
”எல்லா வேலைகளையும் அரசாங்கத்தாலேயே கொடுத்துவிடமுடியுமா?” என்பது பொதுவாக சொல்லப்படும் கைவிரிப்பு வசனம். வேலையும் சுகாதாரமும் சமூக நலத்திட்டங்களும் அரசின் அடிப்படைக்கடமை என்ற புரிதல் நம் ஆளும் வர்க்கத்துக்குப் புரிய வெகு நாட்களாகும்.
அதை விடுங்கள். அவர்களது பாணியிலேயெ சொன்னால்கூட, தனியார் துறையினர், வேலைவாய்ப்பில் பெரிய பங்குதாரர்கள் என்றால் அது, சிறு-குறு-நடுத்தர தொழில் துறைகள்தாம்.
அத்துறைகளின் வளர்ச்சிக்கு காத்திரமான திட்டங்கள் இன்னும் போதுமான அளவுக்கு இல்லை. நாடெங்கும் மூடிக்கிடக்கும் தொழிற்பேட்டைகளை மறு சீரமைப்பு செய்தல், புதிய தொழில்முனைவோருக்கு தொழில் மனைகள், கடைகள் வழங்குதல், கழிவு மேலாண்மையில் கைகொடுத்தல், எளிய கடனுதவி வசதி, தொழில்நுட்ப மேம்பாட்டுக்கு உதவி செய்தல் ஆகியவற்றைச் செய்வதன் மூலமாகவே சிறு-குறு-நடுத்தரத் தொழில்களைக் காப்பாற்ற முடியும்.
சிறுதொழில்களைக் காப்பாற்றினால்தான் அவற்றை நம்பியிருக்கும் கோடிக்கணக்கான தொழிலாளர்களைக் காப்பாற்ற முடியும். மனித வளம்தான் நாட்டின் வளமே!
புத்தொழில்களுக்கு நிதி பெற்றுத்தருவதுமுதல், வங்கிக்கடன்களை எளிதாக்குவதுவரை ஏகப்பட்ட சீர்திருத்தங்களை அரசுகள் மேற்கொள்ள வேண்டும். தொழில் வளர்ச்சியின் பங்குதாரர்களான தொழிற்சங்கங்களுடன் தொடர்ச்சியான ஆரோக்கியமான உரையாடல்களைத் தொடங்க ஆவன செய்யவேண்டும். தொழிலாளர் சட்டங்களை மென்மேலும் வலுப்படுத்த வேண்டும்.
